نگاه
با چشمانت که نه با نگاهت به آتش بکش تمام هستی‌ام رانگاه
با چشمانت که نه با نگاهت به آتش بکش تمام هستی‌ام راروزانهها
همهجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1389 2
- فروردین 1389 1
- اسفند 1388 5
- بهمن 1388 6
- دی 1388 1
- آذر 1388 2
- آبان 1388 3
- مهر 1388 1
- شهریور 1388 2
- مرداد 1388 4
- تیر 1388 1
- شهریور 1387 2
- مرداد 1387 2
- تیر 1387 2
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 3
- فروردین 1387 2
- اسفند 1386 6
- بهمن 1386 5
- دی 1386 3
- آذر 1386 4
- آبان 1386 5
- مهر 1386 3
آمار : 87969 بازدید
Powered by Blogsky
در پیش آن دو بوته‌ی رنگین پامچال
امسال وارونه بود بخت و دگرگونه بود حال،
در لحظه‌ی شکفتن نوروز،
دل، غنچه‌ی خزان‌زده‌ایی بود از ملال.
اما چگونه میشد، نشکفت، بی‌درنگ!
در پیش آن دو بوته‌ی رنگین پامچال
سر برکشیده
خنده زنان
از شکاف سنگ!
(فریدون مشیری)
پ.ن: 
انگیزه‌هام کمی برگشته خوشحالم.