نگاه
با چشمانت که نه با نگاهت به آتش بکش تمام هستی‌ام رانگاه
با چشمانت که نه با نگاهت به آتش بکش تمام هستی‌ام راپازل
بازگشته اند
دردهای قدیمی
تصویرهای تاریک
از من در آینه
آز من در خواب ها.
این بار می خواهم
تکه
تکه
تکه کنم خود را
تا دوباره به دست کسی
شاید...
نه!
این پازل را هزار بار هم که بچینی
همان میشود
(گروس عبدالملکیان)
پ.نون: شعراش شده نون و آب این روزهام...مرسی گروس جوان
پ.نون:تا این شعرو خوندم یه لحظه احساس کردم که این شعررو برای من سروده...فقط برای من تکه تکه شده
دلم میخواد سرم گیج بره...
انقد سرم گیج بره
تا.........
تاااااااااااااااااااق
بخوره ب ی لبه‌ی تیز
و...
در دم جون بدم....